Хоҙайымдан һорап алдым,
Көттөм һанап көнөн-айын,
Йәнем-тәнем менән теләп:
“Иҫән-һау бул, балаҡайым!”
Һөйөп-бағып, ҡурсап-яҡлап,
Һиндә генә булды уйым,
Бар хыялым, бар өмөтөм:
Тәүфиҡле бул, балаҡайым!
Һаулыҡ менән тәүфиҡ булһа,
Бәхет бирер Хоҙайҡайым.
Көнө-төнө теләп торам:
Бәхетле бул, балаҡайым!
Өф иттереп үҫтергәйнек,
Әле тағы ҡабатлайым:
Үҙ ғаиләң эсендә лә
Бәхетле бул, балаҡайым,
Бәхетле бул, балаҡайым…
Фирүзә Абдуллина.