Яуызлыҡҡа – изгелек

Оҙаҡламай ауыл да күренде. Олатаһы менән өләсәһе уларҙы йылы сәй, тәмле аш менән ҡаршы алды. Ял итеп, тамаҡ туй­ҙырып алғандан һуң тәбиғәт ҡосағына бәшмәк йыйырға сыҡтылар. Көҙгө урман иҫ киткес матур: һауа шундай саф, күктә бер генә болот әҫәре лә күренмәй. Кәрзиндәрен тотоп, көлөшә-көлөшә урманға табан юл алдылар. Унда-бында бәшмәктәр ҙә күренгеләй башланы. Бәләкәй Айҙар алдан йүгереп бара. Бейек ағастарға байтаҡ һоҡланып торғандан һуң: «Ҡайҙа һуң бында ҡоштар? Йәнлектәр ҙә күренмәй», – тип артта яйлап килгән атаһы менән олатаһына ҡараны. Уның һорауына яуап биргәндәй, яҡында ғына өс мәртәбә мылтыҡтан атҡан тауыш ишетелде. Бөтә тирә-яҡ яңғырап китте. Олатаһы менән атаһының шунда уҡ кәйефе төштө. Оҙаҡ та үтмәй, урман юлы буйлап квадроциклдарҙа бер нисә ир-егеттең килгәне күренде, ҡулдарында – ҡорал.

«Бына шулай беҙҙең урмандарыбыҙҙың хәле. Йәнлектәр, ҡоштар юҡҡа сыға», – тип олатаһы ауыр көрһөнөп ҡуйҙы. Ошо хәлдән һуң Ишдәүләт ағай айыу балаһының ни өсөн яланда йүгереп йөрөүенең сәбәбен аңланы. Кәйефтәре ҡырылһа ла, бәшмәктән уңдылар. Кеше насарлыҡ ҡылһа ла, тәбиғәт беҙгә яҡшылыҡ һәм изгелек менән яуап бирә шул.