Ихлас йәйеп һәр саҡ ҡосағын,
Башҡортостан – тыуған еркәйем.
Күпме ялан, урман, ҡырҙары,
Байҡап торам тирә-яғымды.
Зәңгәр һауа, гүзәл тәбиғәт,
Яратам мин Башҡортостанды,
Аяҙ атһын һәр саҡ ал таңы!
Халҡым берҙәм булып йәшәһен,
«Дуҫлыҡта – көс!» – тиеп өндәшәмен.
Был донъялар ҡайҙа бара икән,
Ҡайҙа уҙа икән был ғүмер?
Үтә бер йыл, ике, өсөнсөһө,
Эй, йүгерә, саба, бер туҡтамай,
Шул дәүерҙә өлгөрөргә кәрәк
Хис-тойғоңдо уға белдереп.
Яратыуын яратырһың да һин,
Тик бер һүҙең сыҡмаҫ ауыҙҙан.
Һөйөү уты һүнмәҫ йөрәгеңдә,
Яныр шартлап күңел түрендә.
Ғүмер үтә, ләкин ваҡыт бар бит
Тормош иптәшеңде табырға.
Хоҙай ҡушмаһын һис: ҡартлыҡ юлын
Был донъяла өлгөрөргә кәрәк
Ғаилә бәхетен дә күрергә,
Сабый һөйләшкәнен ун ишетеп,