Иҫкә алдым һине тағы ла.
Йөрәккәйем берҙә урын тапмай
Гелән һиңә табан ашҡына.
Ләкин юҡhың, юҡhың яндарымда,
Нисек кенә ауыр булмаhын,
Йылы һүҙең менән йәнде йылыт
Йөрәгемә һағыш тулмаһын.
Яңғыҙлыҡтан бойоҡмаһын күңел,
Беҙҙе һөйөү уттай дөрләһен.
Күҙен ҡыҫып йондоҙ теләк теләй:
"Һөйөүегеҙ мәңге һүнмәhен!"
Таңсулпан Ибраhимова.