Сөнки ялымда эшкә урынлаштым. Ә бит уны табыу еңел түгел.
Башта үҙемә танышыраҡ булған, төҙөлөшкә, һатыуға бәйле эштәрҙе эҙләнем. Әммә студенттар өлгөрөрәк булып сыҡты: буш урындар ҡалмаған ине. Күп уйлап тормай, атай-әсәйемдең ҡаршы булыуҙарына ҡарамай, егет кешегә етмеш төрлө һөнәр ҙә әҙ, тинем дә официант булып кафеға эшкә төштөм. Минең өсөн бөтөнләй ят һөнәр булһа ла, тәүәккәлләп, үҙемде һынап ҡарарға булдым. Ә былай эш графигы оҡшаны. Кесаҙна, йома һәм шәмбе көндәрендә генә эшләйһең, ә ҡалған көндәрҙә бушһың. Кафеға килгәс тә шуға хайран ҡалдым – бында ашнаҡсы булып йәш кенә егеттәр эшләп йөрөй ине.
Иң тәүҙә хужа минең менән әңгәмә үткәрҙе, тәртип менән таныштырып сыҡты. Эш еңелдән түгел икән, официант булыр өсөн дә ҡырҡ иләк аша үтеп, булдыҡлылығыңды күрһәтергә кәрәк. Кафела талаптар ҙа ҡаты ине. Йылмайып аш күтәреп йөрөү генә аҙ әле: менюларҙы яттан белергә, ризыҡты ваҡытында алып килергә тейешһең. Бушаған һауыт-һабаларҙы тиҙ генә алып китергә, өҫтәлдең таҙалығын ҡарап торорға, һәр ҡунаҡтың ихтыяждарын иҫәпкә алырға һәм башҡалар. Көнө буйы аяҡ өҫтө йөрөп арытылһа ла, мин эште булдыра алыуымдан ҡәнәғәт инем.
Ғөмүмән әйткәндә, миңә кафела официант булып эшләүе оҡшаны. Аш-һыу серҙәренә өйрәндем, уныһына инде бигерәк тә әсәйем шатланды. Тәжрибәле ашнаҡсылар менән таныштым, яңы дуҫтар таптым. Үҙемдең тир түгеп эшләп тапҡан аҡсаның ҡәҙерен белдем. Ә инде иң мөһиме – яңы һөнәр үҙләштерҙем. Киләсәктә бының файҙаһы тейер, тип ышанам.
Рифат СӘЙЕТҒӘЛИН,
IX синыф уҡыусыһы.
Әбйәлил районы, Асҡарҙағы
Таһир Күсимов исемендәге гимназия.