Бына кис етте. Өләсәйем менән апайым ҡаҙҙарҙы урындарына индереп ябып ҡуйҙы. Быҙауҙарға һыу эсерҙеләр. Әҙерәк торғас, һарыҡтар ҙа ҡайтты. Ә бесәнселәр һаман юҡ?! Аптыраныҡ. Шулай ҙа иҫән-аман ҡайтып еттеләр. «Егерме күбә күбәләнек», – тигән булдылар. Үҙҙәре арығандар. Сәй эстек тә йоҡларға яттыҡ.
Иртәгеһенә иртә менән Хәйбулла районындағы Әбеш ауылына сығып киттек. Үҙебеҙ менән машинаға Айҙар ағайҙы ла ултыртып алдыҡ. Йәнтештә туҡтап, ял итеп, Һаҡмарҙа һыу индек.
Әбешкә тиҙ барып еттек. Унда төн үткәргәс, Вәзәмдәге Әнүзә, Баныу инәйҙәрҙе лә күреп ҡайттыҡ. Был ауылда Һаҡмар буйы бысраҡ ине. Һыу инә торған урынды сүп-сарҙан таҙалап алдыҡ. Төрткән яғына ла барҙыҡ. Юлда ике ҡорҙо күрҙек.
Әбештең тәбиғәте матур шул. Һоҡланып туйманыҡ.
Беҙ Баймаҡ районындағы Әбделкәримдә лә булдыҡ. Унда юл ыңғайы инеп сыҡтыҡ.
Кәримә АҠМАНОВА, I «В» синыфы уҡыусыһы.
Сибай ҡалаһы, Рамаҙан Өмөтбаев исемендәге башҡорт лицейы.