Намыҫ ҡалыбына күндәм инәм.
Мине шулай итеп үҫтергәндәр –
Мең рәхмәттәр яуһын – атам-инәм.
Кәртәләрҙе онтап, вата алам,
Намыҫ сиген аша сығалмайым.
Бәхетемә, бәлки, бер аҙымдыр –
Аҡыл көсөн хисем еңалмайҙыр.
Ҡанундарҙы ашатлай ҙа алам,
Ситен – намыҫымды ергә һалыу.
Тере килеш сират күпер үтеү –
Үҙең булып ерҙә ҡала алыу...