Был кеше бер мәлде бәләгә тарыған. Кемгә ярҙам һорап барһын – әлбиттә, дуҫтарына. Тәүҙә ул иң яратҡан беренсе дуҫына килгән. Үҙенең хәлен аңлатып биргән.
– Ниндәй дуҫ булайым мин һиңә? – тип яуаплаған тегенеһе. – Мин һине хатта белмәйем дә. Әгәр кәрәк булһа, ҡайһы бер кейемдәрҙе ал, башҡаса минән бер нәмә лә көтмә.
Ҡайғыһынан икенсе дуҫына киткән, үҙен оҙатып барыуын, юлда ярҙам итеүен һораған. Тик уныһы ла, ваҡыты юҡлыҡҡа һылтанып, ярҙам итеүҙән баш тартҡан. Улай ҙа әҙ генә юлды оҙатып барған. Шул саҡта өсөнсө дуҫын иҫенә төшөргән һәм уға мөрәжәғәт иткән.
Ғәжәпкә ҡаршы, өсөнсө дуҫы бер һүҙһеҙ ярҙам иткән. Шул арҡала ул бәләнән ҡотолоп ҡалған.
Ысын дуҫтар ниндәй була? Һеҙҙең арағыҙҙа ла шундай дуҫтарығыҙ юҡмы? Уларҙы ниндәй сифаттарына ҡарап һайлайһығыҙ? Үҙегеҙ дуҫ була беләһегеҙме? Дуҫлыҡты нисек һаҡларға? Иптәш менән дуҫ нимәһе менән айырыла? Ошондай һорауҙар һеҙҙе лә уйландырһын ине.
З. МӘҺӘҘИЕВА.