Әлифба

Борон-борон заманда Белем тигән тылсымлы илдә бик аҡыллы, уҡымышлы Әлифба тигән батша йәшәгән. Ул көнө-төнө китап уҡыу, яҙма яҙыу, мәсьәләләр сисеү менән шөғөлләнгән, тарих менән ҡыҙыҡһын­ған. Үҙенең белемле икәнлегенә ғорурлан­ған, тик белгәнен башҡалар менән бүлешергә теләмәгән. Ә халыҡ бик наҙан бул­ған.
Ваҡыт арбаһы яй ғына алға тәгәрәгән, Әлифба батшаға ла ҡартлыҡ килгән, бик ҡаты ауырып киткән. Бер мәл шундай төш күрә икән, имеш, уға бер тылсымлы тауыш: «Был донъяла береһе лә эҙһеҙ китмәй, халыҡ һине онотмаһын, тиһәң, белемең менән уртаҡлаш». Батша уянғас та, ҡулына ҡәләм алып, белгәндәрен ҡағыҙға теркәп ҡуйған. Китап әҙер булғас, бар халыҡты саҡырып, аң-белемгә өйрәткән.
Күп тә үтмәй, Әлифба батша донъя ҡуй­ған. Үлер алдынан халыҡҡа: «Минең һарайымды белем алыу урынына әйләндерегеҙ һәм уны «Мәктәп» тип атағыҙ, китабымды күсереп, халыҡҡа таратығыҙ. Ошо булыр васыятым – белемле булырға ынтылығыҙ», – тигән һүҙҙәрен әйтеп ҡалдырған.
Кешеләр уны хөрмәтләп ер ҡуйынына тапшыра һәм теләктәрен үтәп, уҡыу-яҙыуға өйрәнгән урынды мәктәп тип исемләй, тәүге китап уның хөрмәтенә әлифба тип атала башлай.

Өфө ҡалаһы, Ғәзиз Әлмөхәмәтов исемендәге республика интернат-гимназияһы.