Ата-әсәһе менән Талҡаҫ күленә барып ял итеп ҡайтҡан. Рәхәтләнеп һыуҙа йөҙөп, ҡояшта ҡыҙынып алырға ла өлгөргән. Әле өләсәһенә һыйыр көтөүен көтөшә.
– Тағы бер көн ҡалды, – ти уңған, тырыш малай.
Афарин, Ирхан! Гел шулай тыңлаусан, аҡыллы бул, йәме!