Лагерҙа Ырымбур өлкәһенән дә уҡыусылар булды. Улар менән яҡындан танышып алдым, артабан да дуҫлығыбыҙ дауам итер, тип ышанам.
Минең өсөн иң ҡыҙыҡлыһы тәрбиәселәрҙе эҙләү булды. Бәй, төшкө аштан килһәк, улар юҡ?! Ике отрядҡа бүленеп, үҙҙәрен эҙләй башланыҡ. Бер сәғәттән ашыу ваҡыттан һуң саҡ табып алдыҡ. Бер тәрбиәсебеҙ башына яулыҡ ябынып, халат кейеп, баҡсала картуф утап йөрөгән. Ә беҙ уның эргәһенән әллә нисә тапҡыр үтеп киттек бит. Икенсе тәрбиәсебеҙ ирҙәр кейемен кейеп, һыу буйында балыҡ ҡармаҡлап ултырған. Ә Гөлшат апайыбыҙ ауыл малайҙарына ҡушылып, велосипедта елдереп йөрөп ята. Эй, мәрәкә булды инде!
Беҙ хозур тәбиғәттә рәхәтләнеп ял иттек, белемдәребеҙҙе лә арттырҙыҡ, күберәк саф һауала йөрөнөк, төрлө халыҡ уйындары уйнаныҡ. Лагерҙа бер минутыбыҙ ҙа бушҡа үтмәне, өҫтәмә белем алырға ла, төрлө конкурстарҙа һәм осрашыуҙарҙа ҡатнашырға ла өлгөрҙөк.
«Йәйләү»ҙә ял иткән мәлебеҙ күңелдәребеҙҙә бик оҙаҡ һаҡланыр әле.