Бында ҡурсаҡтар ҙа башҡортса һөйләшә

– Мин Өфө районы Алексеевка ауылында донъяға килгәнмен. Ә I синыфҡа Кушнаренко районы Шәрип ауылында барҙым, артабан Иҫке Ҡамышлыға күскәс, мәктәпте шунда тамамланым. Ғаиләлә 3 бала үҫтек. Үҙебеҙ ҙә тормош иптәшем менән 3 ул үҫтерәбеҙ. Әле әсәйем Ейәнсура районының Абҙан ауылында, тыуған ерендә, йәшәй, ғаиләбеҙ менән шунда барып йөрөйбөҙ.

– Дөрөҫөн генә әйткәндә, бәләкәй саҡтан уйлап йөрөгән һөнәр түгел. Үҙем ауыл малайы бит инде, сәнғәт юлында эшләрмен, тигән уй булманы, әлбиттә. Шулай ҙа хәҙер анализлап ҡарайым да, сәнғәт миңә бәләкәйҙән яҡын ине, тип әйтергә мөмкин. Гармунда уйнар­ға өйрәнеү теләге көслө була торғайны. Үҫә төшкәс, атайым көйҙө уйнап күрһәтә лә үҙем үҙ аллы өйрәнәм. Һуңыраҡ гитараны үҙләштерҙем. Мәктәп сараларында йырлай торғайным. Шундай сәнғәткә ҡағылышлы мәлдәр күп булды. Бөтә фәндәрҙән «дүртле», «бишле»гә уҡыным. Мәктәпте тамамлағас, БДУ-ның физика-математика факультетына документтарымды тапшырып, һынау үтеп ҡарарға булдым. Техниканы ярата инем. Әммә конкурстан үтә алманым. Шулай ҙа оҙаҡ төшөнкөлөккә бирелеп йөрөмәнем, ошо уҡ йылды Өфө дәүләт сәнғәт институтында ҡурсаҡ театрына актёр­ҙар әҙерләү төркөмө асыл­ды. Әйтергә кәрәк, атайым яғынан Әнүзә еңгәм менән Фәнис ағайым Имаметдиновтар 20 йылдан артыҡ ҡурсаҡ театрында эшләне. Йыш ҡына спектаклдәргә бара торғайным.

Сәнғәттә егеттәргә ҡытлыҡ ул ваҡытта ла бар ине. Миңә көҙ көнө имтихан биреп ҡарарға кәңәш бирҙеләр һәм бер ҡыҙ менән икебеҙҙе ирекле тыңлаусы итеп ҡалдырҙылар. Уҡып китә алһаҡ, студенттар булабыҙ инде. Шулай итеп, сәнғәт инс­титутында белем ала башланым. Тәүҙә был өлкә миңә ят күренде. Ҡурсаҡ театры ғына, тип байтаҡ ваҡыт ҡыйынһынып йөрөнөм, ниндәйҙер эске ҡаршылыҡ булды. Әммә йыр, һүҙ сәнғәте, сәхнә теле, фехтование, акробатика, сәхнә хәрәкәттәре дәрестәре оҡшай тор­ғайны. Сөнки бала саҡтан сән­ғәтте, спортты яраттым, турникта, гантелдәр менән шөғөлләндем. Аҙаҡ инде күңел тынысланып, уҡып киттем. Ҡурсаҡ театры ят, абруйлы булмаған сәнғәт түгел икәнен аңланым. Ҡурсаҡтарҙы терелтеп, улар аша балаларға матурлыҡ донъя­һын асыу, әкиәт донъя­һына әйҙәү бик еңел эш түгел. 5 – 6 килограммлыҡ ҡурсаҡты спектакль барышында 45 – 50 минут буйы өҫкә күтәреп йөрөү һәр кемдең ҡулынан килмәй. Эшеңде яратмай, аңламай тороп, былай йөрөү мөмкин түгел. Шуға инандым. Тағы үҙемдең нимәнелер яҡшы белһәм, күңелемә оҡшаһа, башҡа кешегә лә ошо турала һөйләй, уны ҡы­ҙыҡһындыра алыуымды төшөндөм. Быны, бәлки, уҡытыусылыҡҡа ынтылыш, тип тә әйтергә мөмкиндер. Педагогтар ҙа бит йөрәге аша үткәреп, фекерҙәрен кешеләргә аңлатып, ҡы­ҙыҡһындырырға тейеш. Миндә күңел төпкөлөндә шундай талап йәшәп килгән икән. Сәнғәт инс­титутына килгәс, ул асылып ҡына киткән. Был һөнәргә яҙмышым дөрөҫ алып килгән, тигән һығымта яһаным.