Буйлап-буйлап Ағиҙелкәй ярын
Һине, иркәм, ҡабат эҙләнем.
Эҙләмәйсә һине көтә алманым –
Йөрәккенәм минең түҙмәне.
Белһәң ине, йәнем, белһәң ине,
Йөрөмәгән урын ҡалманы.
Күпте күрҙем, әммә һине генә
Әүәлгесә табып булманы.
Ниәтемдән инде тайпылмаҫмын –
Һин, ҡояшым, минең уйымда.
Һиҙәм, һине бында осратырмын –
Ағиҙелдең йәмле буйында.
Ишет, наҙым, минең аҙымдарҙы,
Нисә саҡрым инде юл үттем.
Аяҡтарым күптән ярылһа ла,
Ярылманы минең өмөтөм.
Буйлап-буйлап Ағиҙелкәй ярын,
Һине, иркәм, ҡабат эҙләйем...