Аҡ – тәртипле, намыҫлы, ихлас күңеллеһең.
Ҡара – үҙеңдең хис-тойғоларыңды йәшерергә тырышаһың, башҡаларға асылып бармайһың.
Һоро – сығыш яһауҙы, кеше алдында маҡтауҙарын яратмайһың.
Зәңгәрҙе бер хәстәрһеҙ һәм тыныс холоҡло кешеләр һайлай.
Ҡыҙыл – көслө характерлыһың, уңыштарға ынтылаһың.
Күк – һине тоғро дуҫ һәм тыныслыҡ яратыусы кеше булараҡ беләләр.
Алһыу – йомшаҡ күңеллеһең, бар нәмәне үҙеңә яҡын алаһың.
Һарыны асыҡ, шат күңелле үҫмерҙәр үҙ итә.
Ҡыҙғылт һары оҡшаһа, һин – уңышҡа ынтылған, үҙ-үҙенә ышанған оптимист.
Йәшелде эш һөйөүсән, ныҡышмалдар ярата.
Шәмәхә – башҡаларға оҡшамаған кешеһең, фантазёрһың.
Көрән – тормошта тотороҡлолоҡ яратаһың.